Miesiąc październik to w naszych parafiach czas modlitwy różańcowej. Jak co roku w naszej szkole odbył się konkurs pt. Mój różaniec. W tym roku udział w konkursie polegał na sfotografowaniu różańca, na którym modlą się domownicy. Z każdym różańcem wiąże się jakaś historia danej rodziny. Nadal możemy modlić się na różańcu powierzając naszych zmarłych Miłosierdziu Bożemu. Dziękujemy wszystkim uczestnikom konkursu, każdy otrzyma dyplom i pamiątkę. 

Staje się już tradycją, że w Europejskim Tygodniu Kodowania na języku polskim uczniowie pod okiem pani Justyny biorą w nim udział. Tym razem nauczycielka zaproponowała swoim szóstoklasistom rozszyfrowywanie zadań związanych z lekturą "Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi". Młodzież mierzyła się z wiadomością zapisaną alfabetem Morse'a oraz szyfrem masońskim. Niełatwym zadaniem okazało się uzupełnienie QR kodu, który prowadził do kolejnego polecenia. Uczniowie musieli także pogłówkować nad piktogramami, które trzeba było dopasować do wydarzeń z utworu. Zaangażowanie w zajęcia było ogromne, co w pełni oddają zdjęcia. 

Młodzieżowa Grupa Badawcza Ptaków „Kania” wznowiła swoją działalność zaczynając od podsumowania poprzedniego roku szkolnego. Uczniowie, którzy w ubiegłym roku uczestniczyli w zajęciach, wycieczkach oraz innych wydarzeniach i wykonywali określone zadania o tematyce ornitologicznej otrzymali wspaniałe nagrody. Przede wszystkim należały się one tym, którzy zdobyli maksymalną ilość punktów za zadania oraz brali aktywny udział we wszystkich zajęciach i wykazywali się sporą wiedzą, nabytą nie tylko na zajęciach, ale również w czasie wolnym. W sumie nagrody odebrało 16 uczniów. Były to notatniki, linijki, foldery, zakładki do książek, kolorowanki, magnesy na lodówkę, pocztówki, naklejki, książeczki itp. ufundowane przez Mazurski Park Krajobrazowy, któremu bardzo dziękujemy za wsparcie i pomoc.

Niewątpliwie trudnym momentem w poprzednim roku szkolnym był czas zamknięcia szkół z powodu pandemii koronawirusa, zwłaszcza że czekały na nas wspaniałe wydarzenia: wycieczki w różne ciekawe miejsca, konkursy, konferencja czy też Noc sów. Zamiast tego zostaliśmy w domu uczestnicząc w zajęciach zdalnych. Nie mogliśmy wspólnie wyjść, aby obserwować ptaki, jednak indywidualnie udało się to wielu uczniom. Mieliśmy piękną wiosnę i lato. W tym czasie nie brakowało ciekawych obserwacji, zdjęć i filmików.
Pozdawiamy wszystkich i liczymy na rychły powrót możliwości wychodzenia w teren. A póki co obserwujmy ptaki w gronie rodzinnym. Może z racji tego, że jeszcze trwa migracja, uda się nam zobaczyć jakiegoś niezwykłego ptasiego gościa!!! 

15 października obchodzimy Międzynarodowy Dzień Białej Laski. Dzień szczególny, bo to, co zdaje się być gdzieś, do końca nie wiedzieć gdzie, zaczyna nas zastanawiać. Nieczęsto widujemy osoby niedowidzące lub niewidome wchodząc do sklepu, idąc chodnikiem. Na pewno też nie zastanawiamy się jak wyglądałoby nasze życie, gdyby ta niepełnosprawność stała się moim udziałem. Dlatego cały ubiegły tydzień był poświęcony zagadnieniom związanym z niedowidzeniem i niewidzeniem. Wybrane klasy podczas lekcji wychowawczych miały okazję nieco bliżej i dokładniej przyjrzeć się tym zagadnieniom. Dzięki zaangażowaniu nauczycieli uczniowie mogli wejść w rolę osoby pozbawionej wzroku, rozpoznawali przedmioty za pomocą innych zmysłów, głównie dotyku. Oglądali też film edukacyjny przygotowany przez Polski Związek Niewidomych, który pokazał nam, że dysfunkcja wzroku nie wiąże się z brakiem samodzielności, bezradnością. Niewątpliwie życie wymaga wówczas opanowania innych umiejętności, ale także osoba niedowidząca czy niewidoma może być szczęśliwa. Uczniowie samodzielnie tworzyli wypukłe litery, potem próbowali je odczytać. Był to wstęp do nauki pisma Brailla. Okazało się, że to nie lada sztuka, by opuszkami palców wyczuć wypukłe punkty, a potem odczytać ich konfigurację, by dowiedzieć się, np. jak nazywa się dany lek. Wszyscy jednogłośnie przyznali, że potrzeba wielu lat wytężonej pracy, aby opanować tą trudną sztukę. Uczyli się również jak zostać przewodnikiem osoby niewidomej i na pewno poradzą sobie, gdy taka osoba będzie wymagała pomocy, np. na ulicy. Dowiedzieli się kim jest pies przewodnik, jak wygląda przygotowanie czworonoga do tej pracy, jak pomaga w codziennym życiu. Niektórzy uczniowie ubrali się w białe koszulki na znak integracji z osobami niewidomymi i niedowidzącymi oraz wykonali okazjonalne przypinki. W czasie zajęć pojawiło się mnóstwo pytań, np. Czy niewidomi grają w piłkę?, Skąd wiedzą gdzie na talerzu leżą ziemniaki, a gdzie kotlet?, Skąd wiedzą zalewając herbatę, że szklanka jest pełna? Niejednokrotnie wywiązywała się dyskusja, którą ożywiały, pokazywane przez nauczycieli, gadżety ułtwiające życie osobom z dysfunkcją wzroku. Zajęcia wywołały wiele emocji, ale w niejednym z nas wzbudziły też refleksje ... 

Zapraszamy Wszystkich do obejrzenia prezentacji związanej z nadchodzącą 1 listopada Uroczystością Wszystkich Świętych: 
Prezentacja na dzień Wszystkich Świętych.

16 października , w miniony piątek, w Gminnym Ośrodku Kultury i Sportu w Wilkasach tradycyjnie już odbył się Powiatowy Konkurs Ortograficzny „Gżegżółka” . Naszą szkołę reprezentowały : Aleksandra Dyduch (7b), Pola Sudnik (7b) oraz Aleksandra Aleksiejczuk (6c). Dziewczyny wygrały eliminacje szkolne, pisząc prawie bezbłędnie dyktando i tym samym pokonując rywali. W Wilkasach już tak łatwo nie było. Konkursowe dyktando, najeżone słownictwem urzędowym oraz wyrazami typu: półurzędnik, ćwierćurzędnik, nie-Polak czy quasi- elegancki okazało się naprawdę trudne dla wszystkich uczestników . Zwycięzca – reprezentant Szkoły Podstawowej nr 1 – popełnił w dyktandzie aż 13 błędów! I chociaż tym razem nie zajęliśmy żadnego miejsca na podium, ani indywidualnie, ani drużynowo, nasza Ola Aleksiejczuk znalazła się w „Złotej Dziesiątce” najlepszych uczestników konkursu, zajmując w nim 7 miejsce. A to na pewno dobrze rokuje na przyszłość. Mimo wszystko udział w tak szacownym konkursie był dla nas cennym doświadczeniem i ważną nauką. Na pewno nie popełnimy już błędu w wyrażeniu: Sejmik Województwa Warmińsko- Mazurskiego czy w pisowni wyrazu: sześćdziesięciosiedmioipółletni. 

Nasza Szkoła nawiązała współpracę z Centrum Profilaktyki Uzależnień i Integracji Społecznej w Giżycku. Efektem tego, jest cykl zajęć pozalekcyjnych skierowanych do uczniów w zakresie profilaktyki uzależnień od środków psychoaktywnych. Celem spotkań jest zwiększenie poziomu wiedzy dzieci i młodzieży na temat dotyczący uzależnień i nie tylko. Dzieci poznają również sposoby , jak radzić sobie z agresją, złością, stresem czy negatywnymi emocjami. Nauczą się asertywności oraz rozwijania mocnych stron swojej osobowości. Za nami już pierwsze zajęcia, na których była fajna zabawa, ćwiczenia integrujące grupę, wykonanie wizytówek, ustalenie kontraktu- czyli zasad obowiązujących podczas zajęć. Towarzyszyła temu wesoła atmosfera sprzyjająca swobodnej rozmowie oraz wymianie ciekawych spostrzeżeń i uwag. Kolejne zajęcia , mimo że w nieco innej formie – bo zdalnej- z pewnością wyposażą uczestników w niezbędną wiedzę dotyczącą zagrożeń czyhających na młodych ludzi, a także sposobów walki z nimi.

Kto zna stare zabawy integracyjne takie jak "Raz, dwa, trzy baba jaga patrzy" lub "ciuciubabka"? Czy mozna miło spędzić czas w szkole między lekcjami? Oczywiście, że jest to możliwe. Wystarczy drobny impuls i zabawa jest znakomita. Uczniowie klasy 7b za namową dyżurującej nauczycielki, p. K. Wójtowicz-Pac, uczestniczyli w grze ruchowej. Młodzież zapomniała o telefonach i śmiechu było co niemiara. Jedynym minusem było to, że przerwa minęła błyskawicznie.

W ramach zajęć rozwijających zainteresowania, dzieci uczęszczające do świetlicy szkolnej miały okazję odkrywać tajniki fizyki, a raczej poznać ciecz, która przeczy jej prawom. Na zajęciach poznaliśmy płyn, który zachowuje się jak ciecz, ale kiedy dostarczymy jemu energii, np.: zaczniemy go ugniatać, możemy zrobić z niego kulkę. Na zajęciach poznaliśmy właściwości cieczy nienewtonowskiej. Zabawa była przednia. Na początku bawiliśmy się cieczą, jak zwykłym, gęstym płynem, gdyż jest ona bardzo przyjemna w dotyku: przelewaliśmy przez ręce, robiliśmy z niej fontannę, czy wzajemnie oblewaliśmy sobie dłonie. Następnie, chcieliśmy zobaczyć jak mocno ciecz rozpryśnie się, kiedy w nią uderzymy. I tu pojawił się problem... Ciecz nie rozprysła się, a nas zabolały dłonie. Nasza ciecz zachowała się jak ciało stałe i poczuliśmy, jakbyśmy uderzyli dłonią w stół!!! Trochę zabolało :) Udało nam się również zrobić z naszego "ciasta" kulkę. Tak długo jak ugniataliśmy ciecz w rękach, tak długo zachowywała się ona jak plastelina lub modelina. Kiedy jednak przestawaliśmy ją ugniatać, nasza kulka od razu przepływała między palcami. Wszystkim polecamy zabawę i eksperymenty z cieczą nienewtonowską :)